Donderdag 10 oktober 2013
Het eerste wat L zegt als ze binnenkomt vandaag is: “ik wil niet meer leren. Ik wil werken.” en daarmee refereert ze aan haar punnikwerk.
Dankzij haar doorzettingsvermogen is het koordje gisteren flink opgeschoten en al snel kunnen we het eraf halen en er een armbandje van maken. Zo trots als een pauw laat ze het aan iedereen zien.
We gaan er een bloemetje op maken. Met behulp van een rond plankje met kleine spijkertjes kan je leuke bloemetjes maken van wol. Dit vereist wel wat extra begeleiding maar ook hierbij kan Laila aardig helpen. Fatima Zahra, de presistente van de vereniging, vindt het een heel leuke techniek en is zelf heel handig met naald en draad. Zij gaat de kinderen hier verder in begeleiden. 
Als het bloemetje klaar is, is het armbandje nog mooier. Het punnikwerk is weliswaar nog erg onregelmatig als gevolg van veelvuldig gemiste steken of gebroken draad, maar Laila gaat dit wel onder de knie krijgen. Ze is zo enthousiast dat ze onmiddellijk aan de volgende armband wil beginnen. Als Meryam vraagt of ze voor haar ook een armbandje wil maken, zegt Laila trots: “eerst betalen”.
Intussen wordt er op de school nog steeds geschilderd. Helaas bleken de middelbare scholieren waterverf te hebben gebruikt en was het resultaat nogal bobbelig en bovendien niet waterbestendig. Een beetje onhandig voor tafels in een schoolklas, waar de hele dag op gemorst en gekliederd wordt. Maar gelukkig waren ze zo goed om opnieuw verf te gaan kopen en het over te doen. Ook zullen ze er een vernislaagje overheen doen. In de pauze zijn de kinderen aanwezig en kijken toe, helpen mee en spelen met de jongeren.