Vrijdag 2 mei 2014
Over autisme wordt sinds kort meer gesproken in Marokko. 
Mede dankzij de inzet van ouderverenigingen in grote steden, komt er steeds meer aandacht voor. Het is niet makkelijk voor ouders om hun schaamte opzij te zetten en op de televisie of tijdens bijeenkomsten hun verhaal te vertellen. Handicaps of opvallend gedrag worden vaak gezien als straf van God, als het resultaat van slecht opvoeden of als bezetenheid.
In Ouarzazate en het zuiden van Marokko hebben ouders zich nog niet verenigd. Wij werken samen met een oudervereniging die allerlei soorten handicaps vertegenwoordigt maar voornamelijk Down syndroom en mentale retardatie. Toch begint er langzaam verandering in te komen. Zo bezochten we drie kinderen bij wie autisme werd vermoed door leraren. Zij hadden de cursusavonden bezocht die wij in de zomer van 2012 organiseerden. Een van hen vertelde dat men tot dan toe dacht dat autisme een westerse ziekte was die in Marokko niet voor kwam. Sinds onze voorlichting zijn ze echter signalen gaan herkennen.
De overheid investeert ook in zorg voor mensen met beperkingen en autisme. Tijdens onze cursus voor ouders kwam er een functionaris van een commissie voor mensenrechten langs. Autisme is een speerpunt op hun agenda en hij was aangenaam verrast door ons project. Hij wilde graag onmiddellijk een conferentie organiseren, liefst er ere van de internationale dag voor autisme (2 april) maar aangezien deze datum al gepasseerd was, koos hij voor 2 mei. Eén maandje later, zei hij, c’est déjà pas mal.
Deze conferentie werd op Marokkaanse wijze 
georganiseerd: het plan een week van tevoren, de uitnodiging een dag van tevoren, programma onduidelijk, de ambities iets groter dan realistisch, maar … op 2 mei was er inderdaad een conferentie! Er was een zaal, apparatuur, een tolk, ontvangst, mapjes met informatie, een fantastische koffietafel, inleidingen en Koran lezing, en een internationale spreker 😉
Maretha presenteerde over autisme: de kenmerken, mogelijkheden tot begeleiding en educatie, wetenschappelijk onderzoek en het belang van samenwerking op lokaal en internationaal niveau. Daarna volgde er een discussie.
Het is geweldig om te zien wat er in ontwikkeling is. In Marokko is men zoekend: hoe moeten we de zorg en educatie inrichten? Geïntegreerde klassen of speciale centra? Welke zorg hebben kinderen met ontwikkelingsproblemen nodig en hoe kunnen we dat financieren? In Nederland zijn we ruim 60 jaar met dit onderwerp bezig en nog altijd worstelen we met dezelfde vragen.
Daarom is uitwisseling zo boeiend en is het delen van kennis en ervaring nooit eenrichtingverkeer. Ook dit keer kwamen we zelf weer voor existentiële vragen te staan.
Ons bezoek zit erop en we gaan terug naar Nederland vol plannen, vragen en ideeën. We kunnen niet wachten om terug te keren naar Ouarzazate. We zullen de kinderen en ouders dan opnieuw bezoeken en we zijn benieuwd welke ontwikkeling zij hebben doorgemaakt. We kijken er naar uit om de nieuwe stappen van de leerkrachten van de klas van Ibtisama te volgen. En we breiden onze samenwerking uit. De belangstelling begint te groeien en onze contacten ook: de inspecteur van onderwijs, de president van het doveninstituut, de verantwoordelijke voor gezondheidszorg in Ouarzazate en verschillende anderen zijn gedreven om de zorg voor kinderen met autisme te verbeteren.
Wij dragen daar graag aan bij ! U ook? Blijf ons dan volgen of steunen.
Maretha