Dinsdag 22 april
In oktober was Maretha hier en maakte een begin met twee nieuwe programmaonderdelen in de klas van Ibtisama. Het eerste was het implementeren van de methode TEACCH met individuele leerdoelen voor elk kind. Hier leest u over onze start in oktober 2013. Het was niet makkelijk om over te brengen wat ik precies bedoelde en om de klassikale manier van werken om te buigen tot een individueel programma waarin kinderen zelfstandig kunnen werken aan eigen taakjes die zijn toegespitst op hun eigen niveau. Het kostte tijd en inspanning, zowel voor mij als voor de leerkrachten uit de klas. Het was geweldig om te zien dat het uiteindelijk lukte, maar pas in de laatste week had ik het gevoel dat er iets van de grond begon te komen. Een klein wonder! Maar het was ook moeilijk om toen weer te moeten vertrekken en de school achter te laten met deze nieuwe methode die pas net in de steigers stond.
Het was dan ook fantastisch om te zien hoe dit kleine wonder dat zich toen begon te voltrekken, zich heeft voortgezet en dat boven mijn verwachtingen! Alle materialen worden gebruikt, kinderen zitten aan tafel, ze werken met op hun eigen niveau en aan hun eigen taken.
De tweede interventie was het implementeren van een “werk”programma voor de oudere leerlingen, met name voor Laila, die inmiddels volwassen is en in de klas nog altijd als een kind een beetje meedeed met lees- en schrijflesjes. Voor haar startten we een punnik-project waar zij vol enthousiasme mee aan de slag ging. Ook dat ging niet direct van een leien dakje. Alle begin is moeilijk en dat gold duidelijk ook voor punniken. Hier leest u mijn eerste ervaringen met deze nieuwe stap. Vandaag zag ik hoe het punnikproject is opgepakt door een van de leerkrachten die het “knutselen” onder haar hoede heeft. Ongelofelijk.
Laila viel me om de hals toen in binnen kwam en ging 
onmiddellijk haar werk halen. Ze kwam niet alleen aanzetten met een doosje met gepunnikte koordjes, maar ze had ook de breiringen leren gebruiken die ik destijds had meegenomen. Dat was toen nog te moeilijk, maar nu had ze 2 babymutsjes gemaakt. Inmiddels had ze zelfs leren breien met breipennen. Waar zij in oktober nog al haar kracht op een wollen draadje botvierde begeleid met gestreste gilletjes als het hele punnikwerk van het klosje vloog, was zij nu in staat om breipennen te hanteren en een keurig lapje te breien.
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik haar schrift met werkstukken doorbladerde.
Maretha