Kinderen met autisme

De oudervereniging Ibtisama richtte een dagverblijf/schooltje op en wij ondersteunden dat met kennis, ervaring en methodiek. Maar de kinderen met autisme kunnen nog niet terecht. Kennis, ruimte en middelen ontbreken. We willen hier zo graag verandering in brengen.

In april 2014 gingen we met een team terug naar Ouarzazate. Twee orthopedagogen en 4 studenten orthopedagogiek, psychologie, neuropsychologie en sociaal pedagogische hulpverlening: twee met een Nederlandse en twee met een Nederlands-Marokkaans achtergrond.

Een cursus ‘autisme’

De meeste kinderen met autisme kunnen nog altijd niet naar school. Ook de klas van Ibtisama is voor hen te klein, te druk en niet goed toegerust. Er zijn plannen voor een speciaal centrum, maar voorlopig zitten zij nog thuis. Daarom organiseerden we een cursus voor ouders. Ook de vrijwilligers en leerkrachten van Ibtisama deden mee.

In 6 bijeenkomsten bespraken we wat autisme eigenlijk is, wat kinderen met autisme nodig hebben en wat ouders thuis kunnen doen om hun kind te helpen ontwikkelen. Voor de meeste ouders was dit voor het eerst dat ze informatie kregen over de aandoening van hun kind en dat ze ervaringen konden delen met andere ouders. Het effect daarvan was ontroerend. Hier leest u wat de ouders en vrijwilligers ervan vonden.

Begeleiding thuis

Verschillende kinderen bezochten wij thuis. Fieke en Sanaa gingen samen met Fatima, vrijwilligster bij Ibtisama, op huisbezoek.

Samen met ouders zochten ze naar manieren om contact met het kind te maken, de wereld overzichtelijker te maken, samen te spelen, en ontwikkeling te stimuleren.

Zo kwamen zij bij Wasim. Hij speelt het liefst alleen, met zijn wasknijpers. Voor zijn moeder is dat een moeilijk te begrijpen bezigheid. Ons team hielp moeder om mee te doen met zijn spel. Dat was wel even wennen, maar de eerste de beste keer maakte Wasim op een aandoenlijke manier oogcontact en glimlachte naar haar. Dat was zo uitzonderlijk dat alle aanwezigen er even stil van werden. Lees hier het hele verhaal.

We kwamen ook bij Farida thuis. Farida is bijna 4 jaar, maar lijkt niet ouder dan anderhalf. Haar ouders weten niet goed hoe haar te stimuleren en hopen dat het ooit goed komt. We gaan samen met ouders en Oumnia, leerkracht bij Ibtisama, aan de slag. Communiceren door middel van geluiden of reiken is ons eerste doel. Als het eerste succesje geboekt wordt, is het de vreugde van haar vader die ons het meest ontroert. Lees hier het hele verhaal.

Bijscholing voor de leerkrachten van Ibtisama

In de schoolklas van Ibtisama zitten kinderen met uiteenlopende mogelijkheden. Sommige kinderen tonen gedrag dat moeilijk, druk of uitdagend is. Met engelengeduld proberen de leerkrachten dit in goede banen te leiden. Dat is een flinke uitdaging en soms weten ze het echt niet meer.

Nathalie en Somaya richtten zich op één jongetje, dat meestal enthousiast door de klas stuiterde, maar ook vaak uit nare streken uithaalde. Zij observeerden, filmden en bespraken de situaties met Elly. Vervolgens bekeken we de beelden met het team van Ibtisama en analyseerden het hoe en waarom van zijn gedrag. Zo werden uitlokkende factoren zichtbaar en zochten we naar de beste aanpak.

Nieuwe kinderen: onderzoek en advies

Inmiddels weten veel ouders ons te vinden. Via Ibtisama, maar ook via andere instanties werd ons gevraagd eens te kijken naar een kind. Wat zou er aan de hand kunnen zijn en hoe kunnen ze begeleiden? We gingen op huisbezoek, spraken met ouders en familieleden, speelden met kinderen en observeerden gedrag. We gaven uitleg, advies en antwoord op praktische vragen. Met deze ouders zullen we contact houden en bij ons volgende bezoek kijken hoe het gaat.

Een conferentie over autisme

Autisme krijgt meer en meer bekendheid in Marokko. Momenteel is er een serie op de TV waarin een autistisch meisje voorkomt. Dat draagt enorm bij aan de bekendheid van deze stoornis. Maar ook onze voordrachten in de zomer van 2012 hebben daaraan bijgedragen, aldus professionals in Ouarzazate. Zij gaven aan vaker symptomen te herkennen bij kinderen.

De overheid ondersteunt de ontwikkeling van kennis, onderwijs en zorg. Een commissie voor mensenrechten heeft zorg voor mensen met autisme op haar agenda gezet. Zij organiseerden een conferentie en vroegen ons daar een voordracht te houden. Een grootouder sprak over zijn ervaringen (o.a. met onze cursus) en er volgde een discussie.

Kennis delen is samen leren

Het belangrijkste uitgangspunt voor stichting Nour is dat het delen van kennis geen eenrichtingverkeer is. In Marokko leerden ouders en professionals van ons. En wij leerden van hen. We kwamen terug met nieuwe ervaringen, vaardigheden, inzichten en vragen. Lees hier wat de vrijwilligers uit Nederland en uit Marokko ervan leerden.

Het team

Vier studenten uit Nederland, met als achtergrond , gingen in Marokko aan het werk. Zij deelden hun kennis en leerden over de cultuur en de plaatselijke gebruiken. Ze leerden bovendien om hun vaardigheden te gebruiken zonder de middelen die wij in Nederland hebben. Geen psychologische tests, geen specialistisch team en geen aangepast materiaal. Dat maakt bescheiden en creatief. Het maakte ook veel indruk. Lees hier hoe zij het ervaren hebben.

Ons team was een mooie mix van kennis en culturele achtergronden.
Sanaa en Somaya hebben een Marokkaans-Nederlandse achtergrond. Zij spreken de taal vloeiend, maar zagen Marokko nu vanuit een heel ander perspectief. Dat veranderde ook hun manier van kijken.
Fieke en Nathalie hebben een Nederlandse achtergrond. Zij ervoeren hoe het is om ergens als „allochtoon” aan het werk te zijn en de taal niet te spreken. Ze merkten hoe fijn het dan is als mensen je gastvrij ontvangen en met alle middelen proberen te communiceren.
Elly en Maretha kwamen niet voor het eerst. Het weerzien met ouders en kinderen was hartverwarmend. Het was ook bijzonder en verheugend om te zien hoeveel er gedaan is met de suggesties die wij bij vorige bezoeken deden en de kennis die wij al gedeeld hebben.