Participerend onderzoek met een punnikklosje

Nog een weekje en dan hoop ik weer terug te zijn in Ouarzazate. Deo volente, oftewel Inshah Allah, zoals ze dat hier zeggen.
In drie weken gaan we werken aan twee belangrijke doelen: het implementeren van een gestructureerd leerprogramma en het opstellen van individuele leerdoelen. Bovendien gaan we experimenteren met een vorm van werk-dagbesteding. Sommige “kinderen” in de klas naderen de volwassenheid en zijn wel een beetje uitgeleerd op school-gebied. Een sociale werkplaats is een grote wens van Ibtisama. Voorlopig is daar geen ruimte voor, geen capaciteit en ook geen kennis. Maar misschien kunnen we alvast een voorzichtig beginnetje maken?
Zouden de oudere kinderen niet wat eenvoudig handwerk kunnen leren? En zouden we van dat handwerk ook nog iets moois kunnen maken? Iets dat praktisch bruikbaar is, of mooi genoeg om te verkopen?
Afgelopen zomer heb ik mij terdege in de mogelijkheden verdiept. Uitgaande van gebrek aan alles: ruimte, begeleiding, materialen, etc. experimenteerde ik met technieken die weinig kosten aan voorgenoemde middelen. En zo kwam ik uiteindelijk uit op … punniken. Wat kan je met punniken? Dat valt nog te bezien … lees dit blog en bezie het samen met mij.
Eén bevinding heeft mijn participerend veldonderzoek al opgeleverd: … als je aanspraak wil in het vliegtuig, moet je gaan punniken. Nostalgische reacties van zowel vrouwen als mannen alom.