Wat betekenen onze uitwisselingsbezoeken voor de ouders in Marokko?
Deze vader stuurde ons een brief
Zijn zoon zit in de klas van ‘Ibtisama’. In april 2015 kwam Khadija Azahaf, leerkracht ZMLK in Amsterdam, op school en gaf een bijscholing over speciale lees- en rekenmethodes voor kinderen met ontwikkelingsachterstanden.
Deze vader schrijft dat hij dit ontzettend belangrijk vond en dat hij na drie weken al veel vooruitgang zag bij zijn zoon.
Deze grootvader nam deel aan de oudercursus autisme in april 2014
“Mijn kleinzoon werd gezond geboren, maar na twee jaar verloor hij zijn taal en veranderde zijn gedrag. Eerst dachten we dat hij doof was en we bezochten heel veel dokters. Omdat hij zulke rare dingen at (o.a. rauwe uien) dachten we dat hij door geesten bezeten was. We bezochten genezers en kwakzalvers totdat eindelijk de diagnose autisme gesteld werd.
Toen konden we eindelijk beginnen met het zoeken naar een oplossing. Mijn zoon en schoondochter vroegen overplaatsing aan naar Marrakech in de hoop daar zorg of een school voor hem te vinden. Maar hun hoop vervloog langzaam: geen plaats, geen leerkracht, onbetaalbaar of veel te ver weg. Hij werd alsmaar drukker en kalmerende medicatie hielp niets.
Uiteindelijk vonden we de oudervereniging “Al-Ibtissama” in Ouarzazate, die hielp met advies en met speciaal speelgoed. Onlangs gaven vrijwilligers uit Nederland van stichting Nour, samen met vrijwilligers van “Al-Ibtissama”, een cursus voor ouders over autisme (6 sessies). Hierdoor begrepen we wat autisme is en welke methoden er zijn om deze kinderen te helpen.
Ik wil hen heel hartelijk bedanken voor hun interesse en inzet voor kinderen met autisme.”
Lahcen K, grootvader van een autistisch kind
Dit is een vrije en verkorte vertaling van de originele brief. Lees de gehele brief (in het Frans) hier.
Deze moeder nam deel aan de oudercursus autisme in april 2014
Meedoen met het soms merkwaardige spel van kinderen met autisme is niet makkelijk.
Deze moeder vertelt dat zij merkte dat dit hielp om contact met haar zoontje te krijgen en als het ware ‘zijn wereld binnen te komen’.
Twee ouders, tevens bestuursleden, van de oudervereniging Ibtisama vertellen over het summerschool project in 2012
In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle, groet ik jullie, mijn « zusters ».
Ik begin mijn verhaal met een populair gezegde:
“Soms is een vriend barmhartiger dan de zoon van je eigen moeder of vader.”
Jullie waren echte zusters en vriendinnen en ondanks het verschil van landen en talen, konden we goed en eerlijk met elkaar communiceren.
Ik zweer bij Allah, we zijn jullie niet vergeten en dat zullen we ook nooit doen zolang we leven. Jullie hebben een goede indruk bij ons achtergelaten en die zal de tijd niet uitwissen.
In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle.
Fatima Zahra richt enkele persoonlijke woorden aan elk van de Nederlandse vrijwilligers. Ze zegt daarin dat ze veel geleerd heeft en dat de Nederlandse vrijwilligers hun land en het Universitair Medisch Centrum Utrecht, op voortreffelijke manier vertegenwoordigd hebben.
Zij citeert ze een Arabische wijsheid:
“Vergaar kennis, al moet je ervoor naar China”.
“Mijn lieve zusters, voor mij waren de cursusavonden leerzaam en ik heb veel ervaringen opgedaan. Ik kan mijn gevoel daarover in woorden niet goed genoeg uitdrukken. Iedereen die de summerschool en de cursusavonden heeft bijgewoond, heeft heel positief gereageerd over jullie inzet en jullie deskundigheid. De ouders die deelnamen aan de summerschool waren zeer onder de indruk.
Deze summerschool is hier populair geworden en iedereen staat te trappelen om jullie snel nog een keer te ontmoeten. “Het oor wordt sneller verliefd dan het oog”.