Behoefte aan kennis en het programma TEACCH

In de nieuw opgerichte schoolklas van Ibtisama zitten 12-15 kinderen met zeer uiteenlopende niveaus en leeftijden. Dan is het niet makkelijk om iedereen bij de les te houden.

Bovendien was er veel “lege tijd”. Tijd waarin de kinderen op de bank zaten om uit te rusten. Dat ontaarde vaak in duwen en trekken of in apathische lethargie.

TEACCH

In oktober 2013 ging Maretha terug naar Ouarzazate met het verzoek om hier iets aan te doen. Zij introduceerde de methode TEACCH, waarmee kinderen op een zeer gestructureerde manier leren om zelfstandig aan een taakje te werken. Daarbij wordt veel visuele ondersteuning gebruikt.

Voor de educatrice en vrijwilligers was dit geen makkelijke ommezwaai. Het loslaten van het klassikaal lesgeven had tijd nodig. Bovendien waren er aanpassingen nodig in de indeling van de klas en de ordening van het materiaal.

Bij toeval werden we geholpen door een ander project: een middelbare schoolklas van de internationale school in Bern kwam de schoolklas schilderen. Alle kinderen mochten helpen. Dat was een bijzondere ervaring en bood direct de mogelijkheid om de klas opnieuw in te richten.

 

De klas Voor en Na

 

 

 

 

 

Toen de basis was gelegd en de voorbereidingen waren getroffen, begonnen we met het implementeren van TEACCH en individuele programma’s voor de kinderen.

Het resultaat was heel bijzonder. De kinderen hadden snel in de gaten dat er iets nieuws in de klas was en vonden het reuze interessant. Ook de kinderen waarvan de educatrices zich niet konden voorstellen dat ze in staat zouden zijn om zelfstandig een werkje te doen, zaten binnen no-time aan tafel. Zelfs Hafida, die een zeer korte spanningsboog heeft en heel erg weinig zelfstandig doet, zat op de tweede dag al ruim een uur (!) helemaal zelf te knippen.

 

 

 

 

Voor de educatrices was het geweldig om te zien wat het effect was op de kinderen. Doordat ze nu af en toe wat zelf kunnen, is het makkelijker om een individueel kind hulp te bieden waar nodig. Maar het leukste was om te zien hoe trots de kinderen waren wanneer ze hun werkjes gedaan hadden en hun sticker hadden verdiend.

Maar er was meer …

Lezen in woorden

Een deel van de kinderen in de klas heeft Down syndroom. Voor die kinderen is leren lezen van hele woorden makkelijker dan spellend leren lezen. Daarom werd deze leesmethode geïntroduceerd voor alle kinderen die van deze methode kunnen profiteren.

Het punnik-project

Sommige leerlingen zijn geen kind meer. Eén van de meisjes komt nog altijd graag, maar is al 23 jaar en leert nauwelijks meer iets bij. Voor haar zou een vorm van begeleid werk veel beter zijn. Maar waar? En wat?

Ibtisama droomt ervan om ooit een sociale werkplaats op te richten, maar vooralsnog is er geen ruimte en geen mankracht voor. Dus wat te doen met minimale ruimte en materialen?

Na wat brainstormen en uitproberen kwamen we op punniken. Zou dat een geschikte activiteit zijn waarmee Laila zich bezig kan houden? Gewapend met wol en punnikklosjes ging Maretha aan de slag. Dat viel niet mee. Punniken bleek toch best moeilijk. Maar het doorzettingsvermogen van Laila was enorm. De blijdschap waarmee zij haar eerste armbandje omknoopte was onbeschrijfelijk. Lees er meer over in het blog.

 

 

 

 

 

 

 

 

Een betaalde leerkracht

En tenslotte kan stichting Nour, dankzij donaties, Ibtisama in het komend schooljaar ondersteunen met het salaris voor één educatrice en een vergoeding voor de vrijwilligers. Dat is geweldig, want hierdoor ontstaat stabiliteit in de klas en blijft kennis behouden.

Hoe gaan we verder?

We hebben regelmatig overleg via Skype. In het voorjaar van 2014 gaan we terug. Er liggen nog heel wat vragen …

De kinderen met autisme kunnen nog altijd niet naar school. Ook deze klas is te druk en te vol en de expertise is nog ontoereikend. Daar gaan we mee aan de slag.

Wilt u ons daarbij helpen? Dat kan heel eenvoudig! Kijk eens hier.