13 mei Verslag van Elly Stallen
Van schrijven is tot nu toe niets gekomen. Ik ben nu bijna anderhalve week in Ouarzazate, maar het lijkt wel een maand. Er gebeurt elke dag zove
el, verwacht en onverwacht.
Om te beginnen ben ik weer allerhartelijkst ontvangen door de dames van Ibtisama en het is indrukwekkend om te zien wat zij allemaal voor elkaar gekregen hebben in relatief korte tijd. Er is een schooltje in een te kleine ruimte waar 15 kinderen van verschillende leeftijd en niveau werken aan hun eigen doelen, verdeeld in drie groepen. De methode TEAC-CH, door Maretha geïntroduceerd, wordt nog steeds gebruikt. Dat zorgt er voor dat de kinderen allemaal aan het werk zijn in een rustige sfeer. Ondertussen krijgt een ander groepje les van Meryem, die de pas net door Khadija geïntroduceerde methode voor lezen en rekenen toepast alsof ze nooit anders heeft gedaan.
Mijn dochter Loeke (inspirerend om dit samen te doen) heeft dit gefilmd en Maretha heeft op haar eigen creatieve wijze een verhaaltje gemaakt 
en een boekje geknutseld dat daarbij wordt gebruikt. Ondertussen is een andere educatrice aan het werk met de allerkleinsten die sinds kort ook aan hun eigen doelen werken. Het is wonderbaarlijk hoe snel ze alle adviezen en voorstellen overnemen en toepassen, en dat ook volhouden. En dat alles in een goede saamhorige sfeer, waar iedereen met hart voor de kinderen aan het werk is.
Zoals altijd gebeuren er ook vaak onverwachte dingen met een gouden randje. Zo vroeg de inspecteur van onderwijs, die we eerder al hebben leren kennen, aan Maretha of we een reguliere school konden helpen met leerlingen die om wat voor redenen dan ook leerproblemen hebben. Ze willen graag weten wat de oorzaak is en wat ze kunnen doen. We hebben een overleg met de directeur, met de inspecteur en met leerkrachten gehad en het gaat weer kriebelen. De leerkrachten zitten met hun handen in het haar en geven aan dat in elke klas wel een kind zit met wie ze moeilijk verder komen. Ze hebben veel vragen en willen eigenlijk graag een magische truc om alles in een klap te veranderen. Dat zouden wij ook wel willen, ook in Nederland trouwens, maar Maretha heeft aangegeven dat we de opleiding tot magiër helaas niet gevolgd hebben. Uitgebreid lachen natuurlijk, maar we gaan wel serieus aan de slag en zijn benieuwd wat hier weer uit voorkomt.
We hebben uitgelegd hoe we dit soort vragen in Nederland aan pakken en gaan kijken wat we daarvan hier misschien kunnen gebruiken en op welke manier. Zo hebben we al een jongen van 11 met leerproblemen, die nog steeds in de derde klas zit, thuis bezocht. Alweer een hartelijke ontvangst. We hebben met zijn moeder gepraat en hem met de middelen die we hebben onderzocht. We hebben hier echt wat meer voor Marokko genormeerde testen nodig in het Frans. Een mooie kans om te kijken of dit soort consulten een plaats kunnen krijgen in het nieuwe centrum dat voor Ibtisama wordt gebouwd.
Voor de oudere leerlingen denken we nog steeds aan een “sociale werkplaats” voor een zinvolle dagbesteding. Ook binnen Ibtisama wordt daarover nagedacht, interessant hè . Naast al het werk drinken we ook lekkere verse jus d’orange, 
eten heerlijke tajines en sinaasappelen en bespreken het leven. Hier wordt alles weer relatief en duidelijker wat de essentie van het leven is. Er mogen zijn zoals je bent en op je eigen manier een bijdrage leveren aan de samenleving en daar doen de mensen van Ibtisama met hart en ziel hun best voor. Het is intensief allemaal, maar ook genieten. En het is heerlijk hier met Maretha te zijn.
Elly