Drie bijzondere kinderen

Donderdag 29 sept – zaterdag 1 oktober.

De volgende dag mocht ik (Claudine Dietz) met de vrouwen van Ibtisama en Maretha op huisbezoek bij 3 jonge kinderen met autisme. De vraag was mijn analyse te maken van de mogelijkheden en problemen die ik zag en dit te delen met de professionals van Ibtisama. Drie huisbezoeken op 1 dag bleek een grote uitdaging, want alle moeders hadden zich uitgesloofd met taarten, koekjes, couscous en dan waren we nog niet weg, want dan begon nog een fotosessie.

Het meisje dat we eerst bezochten was een vrolijk stuiterend meisje dat totaal verdiept was in haar eigen wereld. Na aardig wat geduld en aansluitend bij haar interesses, een plastic waterflesje, lukte het uiteindelijk echt samen te spelen. Haar oogcontact en gulle lach waren een grote beloning, waarna ze weer verzonk in stereotiep gedrag en zich verder afsloot van de buitenwereld. Toch gaf dit zowel moeder als haar leerkracht, die ook mee op bezoek was, wel weer wat aanknopingspunten.

Hierna bezochten we een 4 jarig jongetje dat de wereld letterlijk bekeekUitwisselingsproject Stichting Nour door zijn vingers, en die hij in allerlei standen voor zijn ogen hield. Ook hij was verzonken in zijn eigen wereld maar het probleem waar ouders mee zaten was dat hij veel op zijn hand beet, te zien ook aan de wond die er inmiddels zat. Tijdens het huisbezoek was direct duidelijk wat voor hem de moeilijke momenten waren en waardoor hij ging bijten. Elke onverwachte overgang was teveel voor hem en die kwamen tijdens dit korte bezoek al veelvuldig voor. Het voorbereiden en helpen overgangen te maken was nieuw voor ouders maar leek direct zijn vruchten af te werpen. Bijzonder was ook dat behalve beide ouders, de grote puberbroer aanwezig was die zich zeer betrokken toonde en ook het beste contact leek te krijgen met zijn kleine broertje.

En dan bezochten we een inmiddels 9 jarige jongen die al langer in zorg is bij Uitwisselingsproject Stichting NourIbtisama en die thuis en op het schooltje nauwelijks te hanteren was omdat hij zo overgevoelig reageerde en hyperactief en gevaarlijk gedrag liet zien. Z. heeft inmiddels medicatie waardoor de grootste onrust eraf is. Toch was te zien hoe gemakkelijk hij overprikkeld raakt. We dachten dat heel basaal sensorisch spel een mooie ingang voor hem zou zijn. We vroegen een deken. Zijn moeder en oudere zus keken even verbaasd maar al gauw kwam er een deken. Het was niet makkelijk om deze beweeglijke jongen op de deken te krijgen. Toen hij min of meer zat hesen we hem op en wiegden de deken heen en weer en zongen een liedje. Moeder en oudere zus kwamen helpen want het was best een zware klus. Maar we konden moeder geen mooier cadeau geven. Hij werd zo relaxt en tevreden en maakte prachtig oogcontact met zijn moeder. Dat was echt genieten.

De volgende dag observeerden we dezelfde kinderen bij Ibtisama in de spelkamer. Uitwisselingsproject Stichting NourDeze dag werd onderbroken door een bezoek van bestuursleden van de Maagdenhuis stichting uit Amsterdam, die een tour maken door Marokko en verschillende projecten bezoeken. Dit gaf nogal wat stress en logistieke problemen bij de dames van Ibtisama maar de heerlijke couscous en de muzikale afsluiting met de kinderen van Ibtisama, maakten heel veel goed.

Zaterdag werd een bijzondere afsluiting van een intensieve week. Ik presenteerde mijn analyses van de kinderen aan het team van Ibtisama en het was heel dankbaar te merken hoe gretig ze de theorieën opnamen en integreerden in hun werk met de kinderen. De energie was voelbaar.

Dit was overigens niet mogelijk geweest zonder het tolken van Uitwisselingsproject Stichting NourMaretha in het Frans maar evengoed vloeiend Arabisch, wow wat indrukwekkend was dat! Het was moeilijk om af te sluiten. Er kwam nog een vraag en nog een vraag en nog een verzoek, een evaluatie, nog een schaal met thee en koek en uiteindelijk het verzoek om mij in traditionele outfit te hullen en samen met hen te poseren. Enigszins ongemakkelijk in een veel te roze jurk en schoenen die minstens 10 maten te klein waren, sloten we deze vruchtbare week af.

Maretha, alle dank komt jou toe voor deze geweldige ervaring. En wat ben ik trots en gefascineerd geraakt door jou ‘integratie’ en je laveren tussen hetgeen je wilt bereiken (en die lat ligt hoog) en alle obstakels en te nemen zijwegen. Na heel veel thee, couscous en beleefdheidsgesprekken, krijg je het toch allemaal maar voor elkaar.

Claudine Dietz