Blog

Vrijdag 25 oktober 2013

Vandaag, helaas, al weer mijn laatste dag hier. We hebben keihard gewerkt deze week en meestal werd het behoorlijk laat ’s avonds. Ik bewonder dan ook de vrijwilligers. Ik noem ze de ene keer leerkracht en de andere keer vrijwilligers. Ze zijn het eigenlijk allebei. Ze werken hier full-time is de klas maar krijgen daar niet voor betaald. Dankzij de bijdrage van stichting Nour (en dat is weer dankzij onze donateurs, vrienden en sponsoren!!) kan in het komende schooljaar één van hen een normaal salaris krijgen en kunnen de anderen Read more

Donderdag 24 oktober 2013

Gisteren kwam de onvermijdelijke terugslag. Zoals met alle nieuwe dingen is het begin makkelijk, maar na een paar dagen bleek het toch niet uitsluitend rozengeur. Voor de leerkrachten was dat erg teleurstellend en aan het eind van de dag zaten we uitgeput bij elkaar. Er waren kleine irritaties, er was veel onrust geweest gedurende dag, in de vorm van rinkelende telefoons en onverwacht bezoek. En ook de evaluatie verliep uitermate chaotisch. Want ook dat is hier tamelijk onbekend, in ieder geval in dit gezelschap. Read more

Dinsdag 22 oktober 2013

Vandaag gingen we vol goede moed verder. Al op de tweede dag namen de kinderen plaats achter hun tafels en openden nieuwsgierig de laatjes. Een van de oudste kinderen verbeterde een educatrice omdat ze de routine niet precies volgde. Daar werd hartelijk om gelachen en de jongen kreeg complimenten.

Ibrahim had zijn dag niet en wilde helemaal niets. Maar het klaslokaal bleef hem toch trekken. Af en toe kwam hij weer binnen sloffen. Read more

Maandag 21 oktober 2013

Vandaag begonnen we met het nieuwe programma. De leerkrachten waren vol verwachting, want zelfs met de praktijkoefeningen en hun eigen ervaring konden ze zich toch niet echt voorstellen dat de kinderen echt aan zo’n tafeltje zouden gaan zitten en zelf aan het werk zouden gaan. Hoofdschuddend en met grote aarzeling hadden ze beaamd dat ze het een hele mooie methode vonden en dat heel misschien Laila (het meisje dat nu leert punniken, 19 jaar is en het hoogste niveau heeft) wel op deze manier zou kunnen werken. Maar Hafida? Hafida, die nooit iets zelf doet en voortdurend de aandacht en goedkeuring van een leerkracht nodig heeft? En Ibrahim (een van de jongsten, met een spanningsboog van maximaal 1,5 minuut)? Of Ali, een nieuw jongetje met autisme, dat nog niet gewend is in de klas en volledig zijn eigen gang gaat? Nee, daar konden ze zich eigenlijk niets bij voorstellen. Ze hadden me meelijwekkend aangekeken en zeiden: “als Allah het wil”. Read more

Zondag 20 oktober 2013

In de week vakantie heb ik mij het hoofd gebroken over de manier waarop ik de school van Ibtisama kan helpen om beter les te geven aan al die kinderen met verschillende leeftijden en niveaus in die ene kleine klas. Ik wil graag gaan werken volgens de methode TEAC-CH. Dat is een programma dat niet alleen geschikt is voor kinderen met autisme, maar ook voor kinderen met andere ontwikkelingsachterstanden. Het grote voordeel van dit programma is dat er heel veel visuele ondersteuning geboden wordt en dat er gewerkt wordt met individuele doelen en niveaus. Bovendien wordt de autonomie van kinderen erg gestimuleerd. Kinderen leren om zelfstandig aan een taakje te werken en dat geeft de leerkracht wat ruimte om het ene kind te helpen terwijl het andere kind even zelf bezig is.

Dat was leuk bedacht, maar dit systeem staat lijnrecht tegenover de gebruikelijke manier van lesgeven. Klassikaal onderwijs is hier gemeengoed en zelfstandig probleemoplossend leren denken wordt niet onderwezen op reguliere basisscholen. Read more

Vrijdag 18 oktober 2013

Na onze grote reorganisatie-actie van vorige week was het vakantie. Veel mensen reizen naar familie en de sfeer is vergelijkbaar met de kerstperiode bij ons: familiebezoek, heel veel eten, lekker uitrusten, gezelligheid en een beetje bijslapen. Voor mij was het natuurlijk heel bijzonder om het offerfeest hier mee te maken. Een beetje laf heb ik het daadwerkelijk slachten van het schaap vermeden, maar vervolgens alle stappen van het proces meegemaakt. In het dorp waar ik was, hing op iedere hoek van de straat wel een schaap ondersteboven in verschillende stadia van ontleding. Read more

Maandag 14 oktober 2013

Afgelopen vrijdag werd het schilderproject feestelijk afgesloten. De buitenmuur is mooi geworden. De tafels en stoelen zijn wat klodderig geworden in mijn ogen, maar de nieuwe kleurtjes op de deuren hebben de ruimte lichter gemaakt. In ieder geval hebben de leerlingen aan beide kanten een goede tijd gehad. Er is geen grotere tegenstelling denkbaar tussen de adolescenten van de internationale school, met merkkleding en iphones, Read more

Donderdag 10 oktober 2013

Het eerste wat L zegt als ze binnenkomt vandaag is: “ik wil niet meer leren. Ik wil werken.” en daarmee refereert ze aan haar punnikwerk. 

Dankzij haar doorzettingsvermogen is het koordje gisteren flink opgeschoten en al snel kunnen we het eraf halen en er een armbandje van maken. Zo trots als een pauw laat ze het aan iedereen zien.
Read more

Woensdag 9 oktober 2013

Ibtisama krijgt bezoek van een groep leerlingen van de internationale school in Bern, Zwitserland. Zij zijn op excursie en komen drie dagen de schoolklas verven. ’s Avonds ontmoeten zij leerlingen van een middelbare school in Ouarzazate die Engels in hun pakket hebben voor een uitwisselingsprogramma.

De leerkrachten van Ibtisama verkeken zich in eerste instantie een beetje op wat
een groep van 15 middelbare schoolleerlingen kan presteren in drie dagen.

Read more

maandag 7 oktober 2013

Het schooljaar begon een maandje later dan normaal, omdat een aantal kinderen uit de klas van Ibtisama met hun begeleiders hebben meegedaan aan de Nationale Special Olympics Marokko.

Dat bijzondere event heeft plaatsgevonden in de week voordat ik aankwam.

Read more

Woensdag 2 oktober 2013

Op uitnodiging van een arts-assistente kinderpsychiatrie, reis ik af naar Casablanca. Zij volgt haar opleiding in het universitair kinderziekenhuis Abderrahim
Harouchi. Ik ontmoet haar daar en maak kennis met de vaste psycholoog van de afdeling kinderpsychiatrie. Ze hebben er 4 afdelingen: een polikliniek en drie dagklinieken (leeftijd 0-6, 6-12, 12-16) waar kinderen dagelijks komen gedurende 1-3 maanden voor diagnostiek en behandeling. Ze zien er alle soorten van problematiek en bieden verschillende soorten van behandelingsmodules. Read more

Zondag 29 september 2013

Nog een weekje en dan hoop ik weer terug te zijn in Ouarzazate. Deo volente, oftewel Inshah Allah, zoals ze dat hier zeggen.

In drie weken gaan we werken aan twee belangrijke doelen: het implementeren van een gestructureerd leerprogramma en het opstellen van individuele leerdoelen. Bovendien gaan we experimenteren met een vorm van werk-dagbesteding. Sommige “kinderen” in de klas naderen de volwassenheid en zijn wel een beetje uitgeleerd op school-gebied. Een sociale werkplaats is een grote wens van Ibtisama. Voorlopig is daar geen ruimte voor, geen capaciteit en ook geen kennis. Maar misschien kunnen we alvast een voorzichtig beginnetje maken?

Read more

Vrijdag 27 oktober 2013

Bijna weer in Ouarzazate
Ik ben weer onderweg naar Ouarzazate. Ik verheug me er enorm op de kinderen en ouders terug te zien en samen verder aan de slag te gaan met onze nieuwe doelen. In de afgelopen periode is er weer heel wat gebeurd. Dankzij de fantastische steun van vrienden en donateurs kunnen wij de school van Ibtisama in het komend jaar wezenlijk ondersteunen.
Het is ongelooflijk wat we in één jaar hebben kunnen bereiken. Anderhalf jaar geleden, kwam ik in contact met de oudervereniging Ibtisama ( ouders van kinderen met mentale beperkingen en/of autisme). Zij hadden toen, afgezien van een groot ledenbestand, nog niets. Het liefst wilde ze een school oprichten, want het merendeel van de kinderen zat de hele dag thuis.
Vorig jaar zomer organiseerden we met 4 vrijwilligers uit Nederland en 4 vrijwilligers uit Ouarzazate een summerschool voor zeven kinderen en hun moeders. Al doende lieten we zien hoe je een programma voor deze kinderen zou kunnen vormgeven. We leerden aan beide kanten. Read more

2 juni 2013

Ik ben weer terug. Met moeite heb ik afscheid genomen, maar dat is hopelijk niet voor lang. Het doel van het huidige bezoek was onder andere om de activiteiten voor het schooljaar 2013-2014 voor te bereiden. Samen met de vrouwen van Ibtisama hebben we ideeen uitgewisseld, overlegd, vragen gesteld en plannen gemaakt. Die gaan we aan beide kanten verder uitwerken. Een van de wensen van Ibtisama is

Read more

30 mei 2013

Afgelopen weekend ging ik naar een basisschool in de bergen. Dat was een bijzonder interessante ervaring en toonde mij hoe het onderwijs hier georganiseerd is. Klassikaal lesgeven is hier gebruikelijk. Dat maakt het ook zo lastig om les te geven aan kinderen met een ontwikkelingsstoornis. Ook in de klas van Ibtisama probeert met klassikaal les te geven, maar dat betekent dat voor sommige kinderen het niveau te hoog is en voor anderen te laag. Daardoor moeten de kinderen veel op elkaar wachten of verliezen hun aandacht.

Read more

29 mei 2013

Ik ben uitgenodigd om een bezoek te brengen aan een basisschool in de bergen om een indruk te krijgen van het onderwijs in dorpen zoals dit Berberdorp. Alle onderwijzers komen uit de stad en moeten ver reizen naar school. Daarom wordt hier lesgegeven van 15.00-19.00, dan slapen de leerkrachten op school, geven de volgende ochtend les van 8.00-12.00 en reizen terug naar hun gezinnen. Ze zijn dan een middag en een ochtend vrij en reizen weer terug naar school.

Read more

Ik ben weer terug in Marokko. Dit keer voor twee weken, met als doel om het project te bezoeken, de voortgang van de kinderen te zien, de ouders te ondersteunen bij het bijstellen van het programma, maar vooral om het zomerproject 2013 voor te bereiden, De eerste week was zo vol met afspraken en activiteiten dat ik er niet aan toe kwam om iets te schrijven. Bovendien is de verbinding met internet niet zo goed. Nu heb ik even de kans en ik weet bijna niet waar te beginnen. Er is alweer zoveel gebeurd.

Read more

Ik ben deze week nauwelijks aan schrijven toegekomen. Er was zoveel te doen, zoveel vragen, zoveel ontmoetingen. Ik heb elke minuut benut. Van gesprekken met de president van stichting Tichka en de presidente van de oudervereniging Ibtisama, met wie we samenwerken tot gesprekken met ouders, testen van kinderen, opstellen van kleine programmaatjes en evalueren van de programma’s van afgelopen zomer.

Sommige kinderen zijn duidelijk vooruit gegaan, terwijl anderen niet veel voortgang geboekt hebben of hun ouders het programma niet hebben voortgezet. De oudervereniging is nu haar eigen klas begonnen waarin de leerlingen in leeftijd uiteen lopen van 3-26 jaar. In sommige opzichten leveren ze fantastisch werk, met een hele persoonlijke, kleinschalige en liefdevolle benadering, In andere opzichten ontbreekt er veel kennis waardoor ze met de beste bedoelingen soms de kinderen nog niet kunnen bieden wat ze nodig hebben.

  Read more

Een week is veel te kort om alles te doen wat ik van plan was en vooral om iedereen te zien die ik graag zou willen zien. Na de warme ontvangst vrijdag in de nieuw opgerichte speciale klas van de stichting Ibtisama, wachtten er verschillende families die graag advies willen. Ik ontmoette de moeder van Youssef, die net 3 jaar geworden is.

Zij reisde met hem naar Casablanca voor een onderzoek. Ik lees de uitslag van een handgeschreven blaadje: “Matig autistisch met een lichte ontwikkelingsachterstand. Advies: 4x per week psychologische behandeling en analyse.” Met dit briefje reisden ze terug naar Ouarzazate, waar geen behandeling bestaat en de ouders van Youssef hebben geen idee wat ze nu moeten doen.

Read more

Ik ben terug in Ouarzazate voor een bezoek aan het project om te kijken hoe het nu gaat met de kinderen, de ouders, de vrijwilligers en de programma’s.

Het is fantastisch om te zien wat de vrijwilligers hier voor elkaar gekregen hebben. Ze zijn een speciale klas gestart.

Ik werd onthaald door alle kinderen van de klas die het liedje zongen dat we ze van de zomer geleerd hebben en me allemaal een bloemetje aanboden. Daarna was er een feestje waarbij de kinderen en de aanwezige moeders liedjes zongen en waarbij er natuurlijk heerlijk gegeten werd.

Deze week wacht mij een vol programma met ontmoetingen, testen van kinderen, bijstellen van programma’s en beantwoorden van de talloze vragen die de vrijwilligers en ouders inmiddels hebben. Tussendoor probeer ik het blog bij te schrijven om iedereen die ons steun te laten zien wat er dankzij deze steun al gerealiseerd is.

Maretha